در ساعت 3 بعد از ظهر – سکوت شهری که آنها را خانه خواندند ، گرفت. نشانه ای تردیدآمیز احترام به “همسایه” آنها.
مردم در کنار دیوارهای قلعه کنار هم ایستاده بودند – در شرایطی که پیاده روها مملو از عزاداران بود ، فاصله اجتماعی دشوار بود. با پوشاندن صورت ، آنها به یاد آوردند.
یک عزادار گفت: “ایستادن امروز در خارج از خانه بسیار طاقت فرسا است ، احساس کردم آمدن به اینجا کار درستی است.”
“خوب بود که به همه ما اجازه داده شود که مثل همه انگلیس واقعاً با هم در آنجا حضور داشته باشیم. اما امروز احساس بسیار احساسی دارم ، این که همه بیرون هستند با هم خوشحالم.”
مراسم خاکسپاری و پخش زنده پرنس فیلیپ
دیگری لحظه احساسی را سورئال توصیف کرد زیرا آنها قادر به دیدن چیزی به صورت شخصی نبودند.
آنها گفتند: “این واقعاً تکان دهنده است ، پایین آمدن و احترام گذاشتن حتی اگر ما آن را از طریق تلفن تماشا کنیم بسیار خوب است.”
“من فکر می کنم مهم بود که تلاش کنیم و اینجا بیایم پایین و از اینجا تماشا کنم.”
ویندزور برای چندین دهه خانه سلطنتی بوده است. آنها همسایگان ساکنان هستند. مردم محلی اغلب دوک ادینبورگ را می دیدند که لندرور خود را از طریق شهر عبور می داد و او همیشه دست می زد و لبخندی آرام به آنها می زد.
مردم احساس از دست دادن را توصیف می کنند – به گفته مردم محلی “شهر احساس دیگری دارد”.
سایمون که در نزدیکی لانگ واک زندگی می کند می گوید: “این کاملاً جدی بوده است.” “من می توانم بگویم که این مکان واقعاً تأثیر گذاشته است ، مردم کمی احساس گم شدن کرده اند.”
اکثریت در اینجا می خواهند به ملکه تسلیت بگویند – و به او اطلاع دهند که به فکر او هستند.
بسیاری از افراد یک تجربه شخصی برای به اشتراک گذاشتن دارند.
خانواده لینچ در مراسم جشن سالگرد تولد و نودمین سالگرد تولد ملکه در ویندزور شرکت کرده اند.
پسر الیزابت لینچ در یک رویداد توسط شاهزاده فیلیپ در میان جمعیت مشاهده شد و از موانع بلند شد تا گلهای خود را به خود ملکه بدهد.
این خانواده با خانواده سلطنتی پیوند شخصی داشتند و می خواستند ادای احترام کنند.
آنها گفتند: “ما می خواستیم پایین بیاییم و به ملکه و خانواده تسلیت بگوییم.”
“ما می دانیم که او باید کاملاً احساس تنهایی کند. ما درک می کنیم که از دست دادن سخت است ، من پدرم را سال گذشته از دست دادم ، بنابراین می دانم که این کار برای آنها دشوار خواهد بود. دوک از بسیاری جهات چنین مرد بزرگی است.”
در پیاده روی طولانی تا دروازه کمبریج ما با پروفسور کریس ایمافیدون و دخترش سامانتا ملاقات کردیم ، هر دو ماسک صورت که صورت دوک ادینبورگ بر روی آنها بود.
پروفسور ایمافیدون می گوید “ما باید او را جشن بگیریم”.
او کار فوق العاده شاهزاده فیلیپ را که در مورد کودکان درون شهر انجام داده اعتبار می بخشد. بسیاری از آنها تشویق و اعتقاد داشتند که با استفاده از طرح دوک ادینبورگ انرژی و ایمان مجدد را به آموزش می رسانند.
پروفسور ایمافیدون شاهد کار دوک بود و او را “گنج ملی” خواند.
وی گفت: “من باید برای مراسم خاکسپاری وی اینجا باشم.” “کاری که دوک برای آموزش ، توانمند سازی و برابری انجام داد کشور و جهان را بیش از آنچه مردم می دانند تغییر داد.”
حضور پلیس بسیار زیاد است زیرا اولویت شماره یک ایمنی است. مارشال ها در تابلوهای بنفش خیابان ها را پر می کنند ، و بازدیدکنندگان را از فاصله اجتماعی یادآوری می کنند – بسیاری از افرادی که برای خرید شنبه می آیند ، با وجود شادی ماموت ، روزهای آخر هفته خود را خوشحال می کنند.
بسیاری از آنها توصیه کرده اند که از اقامتگاه های سلطنتی دوری کنند. اما طی هشت روز گذشته جریان مداوم مردم از سراسر کشور به دروازه های کاخ باکینگهام و قلعه ویندزور گل می انداختند – علی رغم توصیه خانواده سلطنتی که آنها را وادار نکردند.
هر روز گلهای بیرون قلعه ویندزور پاکسازی می شوند و اکنون در چمن های بیرون کلیسای کلیسای سنت جورج پخش می شوند.
برخی نیز ابراز تعجب کرده اند که Long Walk شلوغ تر نبوده است.
یکی از تماشاگران گفت: “این باعث تعجب من می شود که کمی شلوغ نیست و بسیار شرم آور است که در طی همه گیری اتفاق افتاده است.”
خیلی ها لحظه ای را سپری کرده و خداحافظی نهایی خود را کرده اند.